Antonis N. Vgontzas 31 Αυγούστου στις 12:19 μ.μ. Απάντηση
Τα κενά στα σχολεία της Κρήτης, και ιδίως του Ηρακλείου, είναι μεγάλα. Το κύμα συνταξιοδότησης στο χώρο των εκπαιδευτικών έλαβε δραματικές διαστάσεις. Και κατέστησε τα κενά οδυνηρά μεγάλα. Οι εκπαιδευτικοί δεν εμπιστεύονται πια την Πολιτεία. Φοβούνται καινούργιες ανατροπές στις συνταξιοδοτικές τους προσδοκίες. Και επιχειρούν να περιορίσουν τις προσωπικές τους ζημιές από τα εκάστοτε νέα μέτρα.
Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως υπάρχουν εύκολες λύσεις. Να προσλάβουνε νέους εκπαιδευτικούς. Ή να συμπτύξουν τις σχολικές τάξεις. Ή κάτι άλλο ανάλογης ποσοτικής δραστικότητας και ποιοτικής εμβέλειας.
Λυπάμαι! Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να θεραπεύσει τη βαθιά τραυματισμένη Παιδεία μας. Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να ανατρέψει το κλίμα μιζέριας που επικρατεί στο χώρο της παιδείας τα τελευταία χρόνια. Σα να δουλεύαμε όλοι μαζί για την απαξίωσή της. Σα να τη σπρώχναμε όλοι μαζί σε μη δημιουργικούς δρόμους. Σα να είχαμε συναποφασίσει να την καταστήσουμε μη ελκυστική. Και στους διδάσκοντες. Και στους μαθητές και φοιτητές.
Πρόσφατη μεγάλη έρευνα απέδειξε αυτό που γνωρίζαμε. Το σχεδόν αυτονόητο. Τα παιδιά μας δε θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα δικά μας σχολεία και πανεπιστήμια. Δε θέλουν να βρουν δουλειά εδώ.
Κάποτε ψελλίζαμε λέξεις και φράσεις, όπως ¨εθνικός διάλογος για την παιδεία¨. Και άλλα παρόμοια. Άλλοι τα εννοούσαν. Άλλοι παίζαμε με τις λέξεις.
Μήπως πρέπει να το ξανατολμήσουν; Μήπως μπορέσουμε να βρεθούμε στην αφετηρία ενός ανοιχτού διαλόγου. Όσοι τουλάχιστον έχουμε την αντίληψη. Δεν είμαστε και τόσο λίγοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου