Του Δημήτρη Δερμιτζάκη*
Γνωστός ο παροιμιώδης τρόπος των παλαιότερων που εξέφραζαν με την παραπάνω λαϊκή ρύση, την επίπονη και χωρίς διακοπή (όπως ο πόλεμος) προσπάθεια των αγροτών να θερίσουν τα σιτηρά και να τρυγήσουν τα αμπέλια τους, απαραίτητα για την επιβίωση τους. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό ο πόλεμος μαίνεται και μεταξύ του υπουργείου παιδείας και των εκπαιδευτικών, χωρίς βέβαια τη διάθεση των τελευταίων! Με μια όμως ειδοποιό διαφορά. Οι αγρότες γνωρίζουν πόσο και ποια περίοδο θα διαρκέσει αυτός «ο πόλεμος», οι εκπαιδευτικοί πραγματικά δε γνωρίζουν ούτε τη διάρκεια, ούτε την περίοδο, ο πόλεμος είναι συνεχής. Τα μέτωπα είναι ανοιχτά και οι εκπαιδευτικοί σύλλογοι και αιρετοί είναι συνεχώς και εν μέσω καλοκαιριού «επί ποδός» για να αντιμετωπίζουν τα διάφορα θέματα τα οποία προκύπτουν το ένα μετά το άλλο.
Τα προβλήματα στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα στην πρωτοβάθμια, θεσμικά και μη, έχουν επισημανθεί και αναδειχθεί κατά καιρούς από αρκετούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών. Πλην των διορισμών, όπου στην ουσία εγκρίνονται από το υπουργείο οικονομικών, η αστοχία κινήσεων και η έλλειψη συντονισμού αποφάσεων για τρέχοντα ζητήματα, είναι καθαρά ευθύνης του Υπουργείου Παιδείας και της ηγεσίας του! Διακρίνουμε μια ανευθυνότητα μέσα στο υπουργείο στο οποίο κατά καιρούς βλέπουμε αποφάσεις και εγκυκλίους να οδεύουν προς εφαρμογή, οι οποίες δημιουργούν προβλήματα στις Πρωτοβάθμιες Δ/νσεις, και να αποσύρονται ή να διορθώνονται λόγω διαμαρτυρίας των εκπροσώπων των εκπαιδευτικών. Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή επαφή και συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στην εκπαίδευση, ιδιαίτερα για την προσεχή σχολική χρονιά, η οποία δυστυχώς, κατά κοινή ομολογία, θα είναι άνευ προηγουμένων! Ενδεικτικό της κατάστασης που θα προκύψει από το Σεπτέμβριο αποτελεί η προγενέστερη εμπειρία των αποφάσεων της ηγεσίας του υπουργείου παιδείας.
Τις τελευταίες μέρες οι περυσινοί νεοδιόριστοι είναι έρμαιοι μιας νέας εγκυκλίου από το υπουργείο παιδείας όπου θα τους υποβάλει σε άλλη μια «τιμωρία», εκτός της τριετίας, να παραμείνουν χωρίς τη θέλησή τους στις ίδιες σχολικές μονάδες που υπηρετούσαν τη χρονιά που μας πέρασε! Ο νόμος μιλάει για τριετή παραμονή στον ίδιο νομό, όχι στο ίδιο σχολείο, θέμα για το οποίο θα έπρεπε να γνωρίζουν από πέρυσι οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι. Μετά, δηλαδή, από όλες αυτές τις φωνές διαμαρτυρίας που ακούστηκαν για την τριετία, η ίδια η υπουργός αντί να διορθώσει ή να καταργήσει το συγκεκριμένο νόμο, τον δυσκολεύει ακόμα περισσότερο αποθαρρύνοντας εντελώς τους νέους εκπαιδευτικούς που έχουν μπει στην εκπαίδευση. Η αδικία είναι τεράστια και όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί.
Ένα άλλο βασικό θέμα που έχει προκύψει και το οποίο έχει επισημάνει με απόφασή της και η ΔΟΕ είναι η εγγραφή των σχολικών βιβλίων, όπου σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες είναι ακόμα στην αρχή. Να θυμίσω ότι τον περίφημο οργανισμό εκδόσεων διδακτικών βιβλίων (ΟΕΔΒ) τον κατάργησε η ίδια η υπουργός παιδείας. Επίσης, γνωρίζουμε ότι το υπουργείο προτίθεται ν’ ανακαλέσει τους εκπαιδευτικούς που έχουν συμπληρώσει τριετία και είναι αποσπασμένοι στο εξωτερικό. Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια της αναπληρώτριας υπουργού κ. Φ.Γεννηματά σε ομιλία της το Μάιο στο Ηράκλειο, που υποστήριξε με πάθος και ομολογώ με έπεισε, ότι δε θα εγκαταλείψει την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού.
Να θυμίσω, βέβαια, την αντιπαιδαγωγική απόφαση του περασμένου Ιουνίου για τη δεύτερη ξένη γλώσσα που δικαίως ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων των ξενόγλωσσων εκπαιδευτικών, των τοπικών συλλόγων αλλά και των γονέων. Εφόσον μια από τις δύο γλώσσες υπερψηφούσε στις δηλώσεις των παιδιών για την Ε΄ τάξη, όλοι οι μαθητές θα αναγκάζονταν να διδαχθούν τη συγκεκριμένη που υπερτερούσε έναντι της άλλης. Μετά από πιέσεις συλλόγων και γονέων, το υπουργείο δέχτηκε, τουλάχιστον, η φετινή έκτη τάξη να διδαχθεί και τις δύο ξένες γλώσσες.
Τεράστια δε ευθύνη έχει το υπουργείο όσον αφορά την αποδόμηση του ολοήμερου σχολείου. Συγκεκριμένα η υπουργική απόφαση ορίζει, ότι αν ο ένας γονέας από τους δύο δεν εργάζεται, δεν έχει τη δυνατότητα να εγγράψει το παιδί του στο ολοήμερο -με την παρούσα οικονομική συγκυρία όπου αρκετός κόσμος είναι άνεργος- απαξιώνοντας για άλλη μια φορά τον ορθό θεσμό του ολοήμερου καθιερώνοντάς τον μόνο ως παιδοφυλακτήριο! Να ενημερώσουμε βέβαια τον κόσμο ότι η υπουργική απόφαση αυτή δημιουργεί μεγάλες κοινωνικές ανισότητες καθώς στα πιλοτικά σχολεία με το «ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα» δεν ισχύει! Στην ουσία από σχολείο σε σχολείο αντιμετωπίζονται γονείς και μαθητές ως πολίτες δύο κατηγοριών.
Τα σχολεία με το «ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα» πραγματικά είναι μια πρωτοπορία για την εκπαίδευση αλλά με την προχειρότητα που έχει εισαχθεί στα σχολεία το όλο εγχείρημα, νομίζουμε ότι εγείρει προβλήματα παιδαγωγικής αλλά και οικονομικής φύσεως για τους εκπαιδευτικούς των ειδικοτήτων που πληρώνονται μέσω του ΕΣΠΑ. Το φιλότιμο για τους τελευταίους έφτασε πέρυσι μέχρι τα Χριστούγεννα, όπου με πολλούς κόπους κατάφεραν να πάρουν ένα μέρος των δεδουλευμένων τους. Απορίας άξιο είναι βέβαια το γεγονός ότι αν μετά το 2013 ή έστω το 2015 τελειώσει το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, θα συνεχίσει να λειτουργεί το πρόγραμμα των «καινούριων» αυτών σχολείων;; Η΄ λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης το όλο εγχείρημα θα σταματήσει να δουλεύει για να πούμε, δυστυχώς, ότι πραγματοποιήθηκε άλλο ένα εκπαιδευτικό πείραμα εις βάρος των μαθητών, που τελικά λόγω οικονομικών δυσχερειών δε θα μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί;;;
Αυτό όμως που πρέπει να δούμε με ιδιαίτερη ευαισθησία είναι η μεταφορά των μαθητών στις σχολικές μονάδες όπου φέτος οι ανάγκες λόγω συγχωνεύσεων θα είναι αυξημένες πρωτίστως στην επαρχία. Έχουμε την ευθύνη και θα το πράξουμε ως μέλη του Δ.Σ του συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας «Δ.Θεοτοκόπουλος» και θα καταγγείλουμε την οποιαδήποτε κωλυσιεργία της πολιτείας και των δήμων, η οποία θα αποτελέσει τροχοπέδη στην μεταφορά των μαθητών στις “μεγάλες” πλέον σχολικές μονάδες της επαρχίας.
Κλείνοντας, με την ευθύνη και το χρέος που μας αναλογεί θα συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε και να προτείνουμε λύσεις σε όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης προς όφελος των εκπαιδευτικών και κυρίως των μαθητών, που είναι τα θύματα σε πολλές περιπτώσεις των αποτυχημένων εκπαιδευτικών συστημάτων, των εκάστοτε κυβερνήσεων. Σ’ αυτή την προσπάθειά μας, χρειαζόμαστε συμπαραστάτες τους ίδιους τους γονείς καθώς εκτός από την οικονομική δυσχέρεια που βιώνουν, έρχονται αντιμέτωποι και με τα αποτελέσματα της αποδόμησης του ελληνικού δημόσιου σχολείου. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι τα προβλήματα στην εκπαίδευση έχουν έναν ευρύτερο κοινωνικό χαρακτήρα και μας αφορούν όλους.
*Ο Δημήτρης Δερμιτζάκης είναι δάσκαλος – Υπεύθυνος τύπου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Δομίνικος Θεοτοκόπουλος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου