ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ, Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 24-01-2013

ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ,  Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

 

…μην καταδικάζετε το έμψυχο δυναμικό των νέων σε μετανάστευση!!!!

     

                           Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι κάθε μέρα στην Ελλάδα γινόμαστε θεατές του εξής γεγονότος: άνθρωποι νεότεροι να ακολουθούν το δρόμο προς το εξωτερικό για εύρεση εργασίας, είτε ως επιστημονικό – ερευνητικό δυναμικό, είτε ως εργατικό δυναμικό. Νέοι με όρεξη για δουλειά , δημιουργικότητα, ερευνητικότητα , επιχειρηματικότητα και πάνω απ’ όλα αγάπη για την πατρίδα τους. Η  οποία όμως, δυστυχώς, για άλλη μια φορά , δεν τους προσφέρει τις ανάλογες ευκαιρίες για δουλειά. Η κατάσταση είναι γνωστή σε όλους. Η ανεργία σε αυτές τις ηλικίες  στα ύψη!!! Η πολιτεία δια των πολιτικών της εσκεμμένα και μεθοδευμένα δε δίνει ευκαιρίες στη  νεότερη γενιά -πιθανόν να τη φοβάται καθώς τους κρίνει πλέον αυστηρά- και προτιμά να της δείχνει το δρόμο για το εξωτερικό. Είναι μέρος του σχεδίου των εντολοδόχων πολιτικών μας και αυτό, για να μη γίνουν οι νεότερες γενιές  μέρος της λύσης, για  την έξοδο  από την κρίση.  Είναι γνωστό ότι, δυστυχώς, το 2013 θα αποδειχτεί ως χρονιά που θα έχουμε μεγάλη φυγή νέων ανθρώπων για το εξωτερικό , με σκοπό την εύρεση εργασίας.

Επίσης, ποιος θα μπορούσε ν’ αμφισβητήσει το γεγονός ότι από  την ίδια γενιά από  την οποία ζήσαμε το μέγεθος της διαφθοράς και του περιτυλίγματος της «δημοκρατικής» μεταπολίτευσης και τους θιασώτες της, σε πολιτικές και συνδικαλιστικές θέσεις,  προσπαθούμε να βγούμε μέσα απ’ αυτή τη βαθιά ύφεση που διανύουμε! Στην ουσία, δηλαδή, η χώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει με τα ίδια πρόσωπα, την ίδια ιδεολογία της αυστηρής κομματικής και παραταξιακής πειθαρχίας, του ψευτοεπαναστατισμού, και των παρόμοιων «σωτήρων»  του ελληνικού λαού. Με ένα χαρακτήρα «επαναδιαπραγματευτικής»  διάθεσης, όπου το μόνο που αποφέρει κάθε φορά είναι τα εκβιαστικά διλήμματα, με αποτέλεσμα τα δυσβάσταχτα μέτρα.

Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι πολιτικοί  μας είναι απλοί υπάλληλοι της Γερμανίας και του Δ.Ν.Τ που ακολουθούν πιστά ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας , που ως γνωστό - και οι ίδιοι ενίοτε παραδέχονται- , είναι αδιέξοδο και ταφόπλακα για την ελληνική οικονομία. Από τις μεγαλύτερες προδοσίες, η κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης στον ιδιωτικό τομέα. Πολύ απλά, τώρα που ο πρωθυπουργός μας φέρνει το πακέτο των ξένων επενδυτών, θα’ χουν την ευκαιρία οι άνεργοι νέοι να δουλέψουν με μισθούς πείνας, αφού η κάθε εταιρία θα ‘χει την ευκαιρία να κλείνει συμβάσεις με οποιονδήποτε μισθό θέλει. Το ξεπούλημα και η εξαθλίωση στο μεγαλύτερό τους βαθμό!!!

Σκεφτόμαστε και προβληματιζόμαστε επίσης στο  εξής θέμα: κατά πόσον τελικά είναι δημοκρατικό, βουλευτές που τους ευνόησε το εκλογικό σύστημα να εκλεγούν,  με τόση ισχνή πλειοψηφία , να εκφράζουν την άποψη του λαού. Κατά πόσον αυτοί οι πολιτικοί έχουν τελικά το δικαίωμα με την ψήφο τους στο κοινοβούλιο, να καθορίζουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας και να αποφασίζουν για  τα εργασιακά δικαιώματα , την υγεία, την εκπαίδευση και στην ουσία την επιστροφή μας σε δεκαετίες «ξενιτιάς».  Είναι δημοκρατία αυτή που στηρίζεται σε ένα νόμο «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα τους;;; Τελικά, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά περίτρανα το εξής:  «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό!!»

Βέβαια, οι ίδιοι βουλευτές που ψηφίζουν μέτρα εξαθλίωσης, μπαίνουν «μπροστάρηδες» για την ανάπτυξη της εκάστοτε  τοπικής κοινωνίας και επιχειρηματικότητας,  με προγράμματα που θα «βοηθήσουν» τους  άνεργους , οι οποίοι βρέθηκαν «στο δρόμο» προς εξεύρεση εργασίας , ως αποτέλεσμα της αδιέξοδης πολιτικής και των σκληρών μέτρων που ψήφισαν οι πρώτοι. Πολύ απλά, ο εμπαιγμός σε όλο του το μεγαλείο και η ίδια πελατειακή σχέση με τα βουλευτικά γραφεία! Πρωτίστως, φροντίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση με βάση την κομματική τους πειθαρχία κι έπειτα βρίσκονται «συμπαραστάτες» στον «πόνο» του κάθε νέου άνεργου, «μεσολαβώντας», όπως έχουν διδαχθεί χρόνια, στην εξεύρεση μιας απασχόλησης για ένα «κομμάτι ψωμί», με απώτερο σκοπό την υποχρέωση της ψήφου στις επόμενες εκλογές. Η απόλυτη ειρωνεία και ο εμπαιγμός του λαού!!!

Απορώ πραγματικά σε πολλές των περιπτώσεων, πόσο θα ανεχόμαστε αυτή την κοροϊδία από τους βουλευτές  και υπουργούς των κυβερνήσεων. Φοβάμαι μήπως  η ιστορία θα πρέπει, δυστυχώς , αναγκαστικά  να  επαναληφθεί για να μπορέσει να διεκδικήσει ο  λαός μια κοινωνική πλέον πολιτική. Σίγουρα πάντως η λύση δε θα ΄ρθει μέσα από ρήξεις και διασπάσεις  από τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα , που έχουν ως βάση τους για λύση, τη μνημονιακή νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Μέσα σε όλη αυτή τη δύνη τα συνδικάτα, που τις τελευταίες δεκαετίες βρίσκονται να συμπορεύονται, στους περισσότερους κλάδους , με τους πολιτικούς τους φορείς, αποδεικνύονται πλέον κατώτερα των περιστάσεων και αδύναμα ν’ αντιμετωπίσουν τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες και τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται. Εγκλωβισμένα σε πρόσωπα και καταστάσεις που δεν έχουν, εσκεμμένα ή  όχι , - ας το κρίνει ο καθένας αυτό- τη διάθεση να ξεσηκώσουν το λαό και ν’ ανατρέψουν τις μνημονιακές πολιτικές. Εγκλωβισμένα και σταματημένα στις σχέσεις τους, προσωπικές ή θεσμικές, με την ηγεσία και την εξουσία. Μια γενιά η οποία διδάχτηκε να διεκδικεί τόσα χρόνια μέσα από τη «συγκυβέρνησή της» με τις πολιτικές ηγεσίες. Γι αυτή την πελατειακή σχέση διεκδίκησης, έχασε και την αξιοπιστία της απέναντι στη βάση των εργαζομένων που εκπροσωπεί. Τα παραπάνω είναι και ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο ο κόσμος δεν συμμετέχει  σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος.  Τώρα, η ίδια, με  «τουφεκιές στον αέρα» αιφνιδιάζεται και  μένει άπραγη και αμήχανη στη νέα τάξη πραγμάτων.  Φροντίζει, όμως, πάντα να βρίσκει συνεχιστές για την ίδια «επαναστατική διαδικασία»,  ανθρώπους της ίδιας κοπής , αφήνοντας συμπολίτες μας με  νέα προοδευτική και ανατρεπτική αντίληψη ,  φωτισμένους  με όρεξη για δουλειά,  να παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς . Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να διεκδικήσουν, αν δεν βρίσκονται ταγμένοι και «υποταγμένοι» σε κάποια παραταξιακή  ή κομματική γραμμή.                            

Νομίζω, όμως, ότι είναι καιρός να αντιταχθούμε σε όλο αυτό το σύστημα  και να μην καταδικάσουμε τους εαυτούς μας σε αυτόβουλη «εξορία». Δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί αυτό το σχέδιο που μας έχουν ετοιμάσει και καταδικάσει: την αναγκαστική φυγή  για το εξωτερικό !!! Αυτό που τους βολεύει,  αυτό  θα προσπαθήσουμε  να αποτρέψουμε και θα μείνουμε να «πολεμήσουμε» για τα χαμένα κεκτημένα  εδώ, στον τόπο που γεννηθήκαμε και αγαπάμε .  Να ορθώσουμε το ανάστημά μας σε αυτούς που με τις υπογραφές τους, καταδίκασαν τη νεότερη γενιά σε ανεργία και εξαθλίωση!

   Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013  

 Δημήτρη Δερμιτζάκης         Δάσκαλος στο 34 Δημοτικό σχολείο - υπεύθυνος τύπου του συλλόγου Α/θμιας  «Δ.Θεοτοκόπουλος»